....njóttu dagsins!

Ef erlendum gestum okkar finnst 15.000 kr. gjald fyrir sýnatöku of mikill peningur þá er best að þau haldi sig heima fyrir. Í fyrsta lagi vegna þess að þeir munu fljótlega eftir komu fá áfall um leið og þeir panta sér fyrstu léttvínsflöskuna á veitingastað, svo ég nefni eitthvað.

Í seinna lagi þá koma slíkir gestir ekki til með að gefa okkur meðmæli ef 15.000 kr. gjaldið sé það fyrsta sem þeim ofbíður í kostnaði.

Þið sem hafið ferðast til USA vitið um ESTA ferlið og þann kostnað sem því fylgir. Um leið fá landamæraverðir (stjórnvöld) mjög nákvæmar upplýsingar um viðkomandi áður en hann fer af stað.

Ekki er allt gull sem glóir hjá USA þessa dagana en þessi feril og kostnaður kemur ekki í veg fyrir að t.d. við Íslendingar heimsækjum þá. Kostnaður við ESTA var 14 USD per ferðamann en mun nú árið 2019 breytast í 21 USD, samkvæmt heimasíðu ESTA (https://www.official-esta.com/).

Þannig segjast þeir viðhalda 15 milljón störfum í kringum þetta eitt. Annað áhugavert að stærsti hluti ESTA gjaldsins fer í fjármögnun markaðsherferða til að ná inn "góðum" túristum.

Síðastliðin 3 ár hafa gefið okkur að meðaltali 2.000.000 ferðamenn. Það þarf ekki flókna stærðfræði til að reikna út þá tekjur sem við gætum fengið og þau störf sem mundu myndast.

Nánari upplýsingar er hægt að lesa á heimasíðu þeirra:
https://www.official-esta.com/esta-resources/imminent-senate-vote-on-passing-brand-usa-bill-to-encourage-us-travel/

	Afbókanir þegar byrjaðar að streyma inn
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég geri ráð fyrir að margir, ef ekki flestir hafa í gærkvöldi farið að sofa. Sum okkar fóru snemma að sofa, sum seint og sumir alveg ómögulegir, sváfu illa eða lítið sem ekkert. Við vöknum, flest allir með hárið allstaðar og hvergi, augun vel krumpuð og andlitið hálf afmyndað af hvíld næturinnar. Þá byrjar dagurinn. Manneskjan er háð vananum, eða eins og Englendingurinn segir, “creatures of habits”, einskonar vanafíklar. Okkar þægindahringir einkennist af hegðun, aðgerðum sem við sjálf höfum myndað og þykir hvað best.

Þannig eru morgnarnir t.d. mjög sérstakur tími. Ég til dæmis vakna við vekjaraklukku sem er stillt á útvarp, ligg yfirleitt í smá tíma og hlusta á fréttir eða einhverjar yfirgengilegar vitsmunalegar umræður, druslast síðan fram úr með hálflokuð augun, rekst á tvo til þrjá veggi áður en ég hitti á salernisherbergið og horfi á salernið í hyllingum. Það eiga sér stað vissar venjur sem illa er hægt að útiloka og í raun bráðnauðsynlegar til að dagurinn geti á annað borð hafist. Siðan er tannburstinn stunginn inn í kjaftinn og djöflast fram og til baka, enn eru augun lokuð. Síðan fer köld gusu af vatni úr lófa í andlitið og þá fer allt að gerast. Raksápan á sinn stað, skafan tekur andlitshárin og allir vöðvar andlitsins eru rétt að hefja sig á flug. Þá tekur við böðun.

Þá byrjar morgunballið, og þar kemur vanafíkillinn sterkur inn. Hitastigið stillt, togað í þennan takka, þessum ýtt inn, sturtuhausinn mundaður í vissa átt. Take off. Vatnið flæðir og nær velgju svona eftir 30-60 sek. Ef hinsvegar eitthvað af þessu klikkar, getum maður lent í því að fá kalda gusu af vatni yfir allan líkamann, mjög óvænt sem getur jafnvel valdið hjartaáfalli og viðeigandi andköfum. Eins gott að þetta sé rétt gert. Þá fer hand-sturtuhausinn í gang og hann gengur hingað og þangað eftir líkamanum eins og vanafíkillinn er vanur. Frá vestri til austurs, austur til suðurs, norður, aftur vel suður og staldrar þar við. Þarna í suðri er síðan skolað eins og enginn væri morgundagurinn. Allt er þetta aðgerðir sem vanafíkillinn hefur frumsamið og telur vera nauðsynlegt til þess að hefja daginn. Þurrkunn eftir sturtu er síðan fáránlega skipulögð með svipuðum hreyfingum og hand-sturtan.

Aðgerðir sem hér á eftir fylgja eru síðan eflaust mjög mismunandi, allskonar krem, lyktareyðir og lyfjagjöf. En allt eftir vissri formúlu. Þetta ásamt mörgu öðru í daglegum aðgerðum eigum við öll sameiginlegt.

Einnig eiga sem flest það sameiginlegt að mæta til þeirrar vinnu sem við höfum valið. Þar gerum við allt þar sem af okkur er ætlast og meira til þannig að allir séu ánægðir. Tilgangurinn er að afla sér tekna til að geta átt fyrir afborgunum lána, mat og öllu hinu draslinu sem fylgir. Þannig er það stórmerkilegt að við eigum okkur nokkur mismunandi líf, innan þess lífs sem við lifum. Svona einskonar málsgreinar inna hvers kafla sem lifa sjálfstæðu lífi. Í vinnu er ýmislegt af okkur ætlað. Sumir eiga alltaf að vera brosandi þó svo að það fari á skjön við innri líðan. Sumir eiga koma með ógurlega vitsmunalegar spurningar og ofurmannlegar lausnir. Svona hitt og þetta.

En eigendur fyrirtækisins sem þú vinnur fyrir ætlast alltaf til að fjármagnið sem í fyrirtækið er sett, vaxi eins og lauf að vori, og vonar að sprettan verði óvenju góð, ár eftir ár. Fyrirtækið verður þannig að vökva og oft á tíðum er það mikil kúnst að vökva rétt, ekki of lítið og ekki of mikið. Þá hljóta allir að vera sammála því að við sem launþegar sitjum þannig á trjágreinum fyrirtækisins og vonumst til þess að ræturnar séu sterkar og stöðugar. Ef það tekst er það kallað góður rekstur eða ásættanlegur hagnaður, afurðir meiri tekna en kostnaðar. Þetta viljum við.

Eigendur sem og þeir sem að fyrirtækinu standa. Allir sem einn. Hvernig getum við hjálpað til við að vökva tréð þannig að ræturnar verði heilbrigðar og þoli áföll vel? Þetta er spurning sem við vanafíklarnir verðum að spyrja okkur. Ekki endilega hugsa um náungann hinumegin við þilið eða vegginn, heldur þú sjálf/ur.

Eftir vinnudaginn hefst svo annað líf, sem undir flestum kringumstæðum er það líf sem við lifum fyrir. Þar umgöngumst við fólkið sem elskar okkur hvað mest og við elskum á móti. Fólkið í þessu lífi er það fólk sem kemur til með að hjálpa okkur þegar okkur líður illa og gleðst með okkur á hamingju tímum. Fólkið sem við viljum að sé hluti af okkar lífi. Við dánarbeð er það þetta fólk sem heldur í hönd okkar, en ekki svartur ruslapoki fullur að bréfmiðum, eins og t.d hlutabréf eða peningaseðlar. Það heldur ekki í hönd okkar. Það er fólkið okkar sem skiptir öllu máli.

Þetta eigum við nú öll, vanafíklarnir sameiginlegt, hvort sem við erum forsetar, forstjórar, stjórnarformenn, lagerstarfsmenn, sölumenn, þjónustufulltrúar og hvað sem starfheitið er. Við erum öll í sama bát. Okkur verður öllum mál að pissa, og þá þurfum við að fá að pissa.

Ef við lærum að virða umhverfið á þann hátt að við séum á sama bát, þá verður lífið aðeins einfaldara, í því flókna mynstri sem nútíminn geir kröfu til. Það skiptir máli að elska, læra að elska sjálfan sig og náungann. Síðasti hálfvitinn er ekki ennþá fæddur, elskum hann samt.

Stöndum saman og höfum gaman að því að vera vanafíklar, strjúkum hvoru öðru, tökum lífinu með stakri ró og höfum húmor fyrir öllu ruglinu sem er í kringum okkur.

Brosum.

p.s Gleymdir þú nokkuð að tannbursta í morgun?

Siggi, Palli og Bergþóra skunduðu á Austurvöll og börðu á tunnur, hentu eggjum í þingmenn og þinghús. Stjórnin varð hrærð, það kom algjörlega flatt upp á þau hverskonar undiralda væri í gangi.

Hafist var handa við að greina þennan vanda og kannski gera eitthvað í málunum. Jóhanna kallaði til sín alla hagsmunaaðila til þess að skapa sátt, til þess að sýna okkur öllum að henni sé alls ekki sama um þau viðbrögð sem hún var vitni að á Austurvöllum.

Meira segja Hagsmunasamtök Heimilanna voru boðuð á fund til að koma fram með sjónarmið almenna borgara sem hefur verðtryggð húsnæðismál á sínum herðum. Forsendubresturinn var ræddur og reynt að komast að niðurstöðu. Skjaldborg heimilanna átti það að heita hjá Jóhönnu, sem varð Skjaldborg lífeyrissjóða og banka. Á heimasíðu Hagsmunasamtaka Heimilanna getur þú lesið eftirfarandi:

www.heimilin.is 

Þá er það orðið opinbert. Stjórn HH var dregin á asnaeyrunum í tvær vikur af getulausu stjórnkerfi. Það glæddist með okkur smá von er fulltrúar okkar urðu vitni að því þegar hver stjórnmálamaðurinn á fætur öðrum húðskammaði forkólfa fjármálakerfisins á fundi í Þjóðmenningarhúsinu á miðvikudagskvöld. Þeir voru reiðir, það fór ekkert á milli mála. Þeir voru reiðir af því þeir voru að fá hitann frá almenningi. Hita vegna afglapa og þvermóðsku fjármálaaðalsins. Jóhanna má eiga það að hún lætur þó vita að ríkisstjórnin ætlar að gefast upp.

ASÍ og svonefnd Samtök Atvinnulífsins tóku að sögn hamskiptum eftir ofangreindan fund þegar vondu stjórnmálamennirnir sviku lit. Í kjölfarið hafa þeir tekið í taumana. Er ríkisstjórnin að láta verkalýðsforystuna og samtök atvinnulífsins segja sér fyrir verkum? Hvaða hótunum ætli þeir hafi beitt? Vita félagsmenn þessara samtaka af því hvað forystan aðhefst?

Ekki þarf að fjölyrða um það að afstaða ASÍ eftir hrunið hefur verið HH mikil vonbrigði. Þeir sem hafa orðið verst fyrir barðinu á fjármálasvindlinu eru einmitt skjólstæðingar þeirra félaga sem ASÍ er fulltrúi fyrir (eða er veruleikinn einhver annar?). HH kallar nú verkalýðsfélögin til ábyrgðar. Hvað ætlið þið að gera fyrir ykkar umbjóðendur? Ætlið þið að fara fram á launahækkun, vaxtalækkun, leiðréttingu höfuðstóls? Hvað væri mesta kjarabótin? Ætlið þið að láta Vilhjálm Birgisson standa einan gegn auðvaldshyggjunni í efsta lagi ASÍ? Hvað verður á boðstólum í komandi kjarasamningum? 3% hækkun launa á meðan bankarnir hreinsa upp eignir fólksins? Ætlið þið að horfa aðgerðarlaust á þegar glæpur bankaræningjanna verður fullkomnaður af náætunum sem komu á eftir þeim?

Línurnar skýrðust verulega á fundinum á miðvikudag. Það er alveg á hreinu hverjir eru á móti heimilum almennings og hverjir með. Umboðsmaður skuldara er lítið annað en leppur fjármálafyrirtækjanna til að afklæða fólk síðustu spjörunum áður en það er leitt nakið í 3 til 5 ára þrælkun fyrir fjármálafyrirtækin. Í besta falli er Umboðsmaður skuldara mús í mannheimum. Gagnslaus fyrir skuldara, röng manneskja á röngum stað. ASÍ tók skýra afstöðu gegn heimilunum. Þeir hafa skipað sér í lið með forkólfum auðvalds og spillingar.

Hagsmunasamtök heimilanna minna á að greiðsluverkfall er í fullu gildi. HH hvetur til þrýstings á bankana, ASÍ og SA. Þessir aðilar ætla ekkert að gera til að bæta fyrir þann órétt sem fólkið hefur orðið fyrir. Það eina sem á að gera er að hrekja fólk úr landi og/eða í gegn um eignaupptöku auk 3 til 5 ára þrælkunar fyrir stökkbreyttum skuldum sem það stofnaði aldrei til.